wyczerpana
Dołączył: 08 Wrz 2013
Posty: 60
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: pomorskie
|
|
Projekt ustawy i uzasadnienie
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
UZASADNIENIE
Wsparcie osób niepełnosprawnych i ich rodzin stanowi jeden z priorytetów działań administracji publicznej. Osoby te napotykają ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu dlatego niezbędne jest zabezpieczenie takich rozwiązań, które umożliwią ich wyeliminowanie lub istotne zmniejszenie. Budowa i zapewnienie funkcjonowania odpowiedniego systemu wsparcia jest zadaniem trudnym, wymagającym odpowiednich nakładów i struktur. Niemniej konieczność jego zapewnienia nie ulega wątpliwości. System wsparcia powinien mieć na celu pomoc osobom, które jej najbardziej wymagają ze względu na ich indywidualną sytuację.
System wsparcia osób niepełnosprawnych i ich rodzin oparty jest na rozwiązaniach szczególnych i preferencyjnych. Takie założenie ma na celu zapewnienie możliwości rekompensaty pojawiających się dodatkowych ograniczeń, które wynikają z przyczyn niepełnosprawności lub niepełnosprawność może je pogłębiać. Realizacja wsparcia osób niepełnosprawnych i ich rodzin powinna przede wszystkim pozwolić przezwyciężyć, a nie kompensować sam fakt niepełnosprawności.
W polskim systemie prawnym istnieje ustawowy podział na wsparcie kierowane wprost do indywidualnych osób niepełnosprawnych oraz do ich rodzin. Osoby niepełnosprawne mogą korzystać m.in. z instrumentów określonych w ustawie z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych
(Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721, z późn. zm.), do których zaliczyć należy przede wszystkim dofinansowanie kosztów uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym, zaopatrzenia w sprzęt rehabilitacyjny stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze czy likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych. Środki na te cel przeznaczane są,
w zasadniczej części, w ramach przelewów redystrybucyjnych do samorządów, w ramach budżetu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Wsparcie w tym zakresie jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego (powiatów). W związku z powyższym każdy powiat jako wykonawca zadania może samodzielnie określić sposób jego realizacji, uwzględniając potrzeby osób niepełnosprawnych. Organ realizujący zadania ustawowe powiatu powinien przy rozpatrywaniu wniosku o dofinansowanie dokonać indywidualnej oceny pod kątem rodzaju i stopnia niepełnosprawności oraz jednostkowych potrzeb wnioskodawcy na podstawie całokształtu okoliczności sprawy. Wszelkie dofinansowania powinny być ściśle związane z indywidualnymi potrzebami osoby niepełnosprawnej, wynikającymi z rodzaju niepełnosprawności.
Odrębny system wynika z przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r.
o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o świadczeniach rodzinnych”. Rozwiązania określone w tej ustawie skierowane są m.in. do rodzin i opiekunów osób niepełnosprawnych. Podstawowym instrumentem wspierającym rodziny i opiekunów osób niepełnosprawnych są świadczenia opiekuńcze – świadczenie pielęgnacyjne i specjalny zasiłek opiekuńczy.
Świadczenie pielęgnacyjne wypłacane jest z tytułu niepodejmowania lub rezygnacji
z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje matce albo ojcu, opiekunowi faktycznemu dziecka, osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia
9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2013 r.
poz. 135, z późn. zm.), lub innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia
25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 i 1529) ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności. Możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego obwarowana jest przesłankami warunkującymi prawo do jego uzyskania. Po pierwsze, osoba niepełnosprawna musi legitymować się odpowiednim orzeczeniem, po drugie niepełnosprawność musi powstać
do odpowiedniego wieku, tj. do 18 roku życia lub 25 roku życia w trakcie nauki w szkole
lub szkole wyższej, a po trzecie, opiekun osoby niepełnosprawnej nie może nie podejmować lub zrezygnować z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki.
Zgodnie z szacunkowymi danymi, w przypadku niewprowadzenia projektowanych rozwiązań, w Polsce w 2014 r. ok. 103 tys. osób będzie korzystać z instrumentu wsparcia, jakim są świadczenia opiekuńcze: świadczenie pielęgnacyjne i specjalny zasiłek opiekuńczy.
Świadczenie pielęgnacyjne wypłacane jest w stałej wysokości – 620 zł, do której obecnie wypłacana jest dodatkowa pomoc w ramach programu rządowego, w wysokości
200 złotych. Od kwoty świadczenia pielęgnacyjnego, tj. 620 zł, naliczane są składki
na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz zdrowotne. Wysokość świadczenia nie jest różnicowana ze względu na indywidualną sytuację, a związana jest z koniecznością zapewnienia opieki osobie niepełnosprawnej.
Ponadto, na podstawie art. 16a ustawy o świadczeniach rodzinnych specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, po spełnieniu przesłanki rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny. Zasiłek ten przysługuje w wysokości 520 zł.
Przesłanką konieczną do uzyskania specjalnego zasiłku opiekuńczego jest nieprzekroczenie kryterium dochodowego, które wynosi 623 zł w przeliczeniu na osobę
w rodzinie, biorąc pod uwagę łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki.
Funkcjonujące rozwiązania w zakresie kwoty wsparcia, automatyzmu pomocy
i braku różnicowania wsparcia w odniesieniu do indywidualnych potrzeb związanych
z opieką poddawane są krytycznym ocenom ze strony niektórych środowisk opiekunów osób niepełnosprawnych.
W celu ujęcia kompleksowo powyższych kwestii niezbędne jest przeprowadzenie gruntownej zmiany systemu definiowania, diagnozowania potrzeb i wspierania osób niepełnosprawnych i ich rodzin. Obecnie trwają prace koncepcyjne nad całościowymi rozwiązaniami w tej sferze, ale ze względu na uwarunkowania zewnętrzne, np. konieczność dostosowania niektórych przepisów do prawa wspólnotowego czy uregulowania podmiotowości instytucji realizujących zadania, wymagają one czasu na wypracowanie
i wdrożenie. W tej chwili wydaje się niezbędne wdrożenie niektórych rozwiązań, które będą stanowić z jednej strony odpowiedź na postulaty środowisk działających w tym obszarze,
z drugiej zaś strony wpisywać się w kompleksowe działania na rzecz zmian w systemach wsparcia.
Temu celowi służy proponowany projekt ustawy, który wprowadza do ustawy
o świadczeniach rodzinnych zmiany w obszarze funkcjonowania świadczeń opiekuńczych. Projektowane rozwiązania mają na celu podwyższenie możliwej do otrzymania kwoty świadczenia pielęgnacyjnego oraz zróżnicowanie jej wysokości przez uwzględnienie indywidualnych potrzeb związanych z opieką.
Projekt zakłada również likwidację specjalnego zasiłku opiekuńczego i dzięki rezygnacji z kryterium wieku powstania niepełnosprawności umożliwienie ubiegania się
o świadczenie pielęgnacyjne beneficjentom pobierającym dotychczas specjalny zasiłek opiekuńczy.
Projekt zakłada wprowadzenie dodatkowej przesłanki umożliwiającej otrzymanie świadczenia pielęgnacyjnego, jaką jest konieczność sprawowania bezpośredniej opieki. Fakt ten ustalany będzie na podstawie opinii o zakresie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad osobą niepełnosprawną. Jeżeli organ właściwy lub marszałek województwa
po otrzymaniu wniosku o świadczenie pielęgnacyjne ustali, że zostały spełnione warunki
do przyznania prawa do tego świadczenia, kieruje wniosek wraz z niezbędną dokumentacją do wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności o wydanie opinii
w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad osobą niepełnosprawną. Wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności w terminie 30 dni
od otrzymania zlecenia, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach w terminie 60 dni, wyda opinię o konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad osobą niepełnosprawną
i przekaże ją organowi właściwemu lub marszałkowi województwa. Wymiana informacji
ma w tym zakresie będzie mogła odbywać się w formie elektronicznej, co skutkować będzie znacznym skróceniem czasu obsługi beneficjentów.
Jeżeli dołączona do wniosku dokumentacja jest niewystarczająca do wydania opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki, przewodniczący wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności może żądać, w formie pisemnej, bezpośrednio od osoby ubiegającej się o świadczenie pielęgnacyjne jej uzupełnienia oraz wyznacza termin złożenia brakującej dokumentacji z pouczeniem, że nieuzupełnienie jej
w określonym terminie spowoduje pozostawienie wniosku o wydanie opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki bez rozpoznania. O pozostawieniu wniosku
o wydanie opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki bez rozpoznania wojewódzki zespół zawiadamia organ właściwy lub marszałka województwa.
Jednocześnie, pozostawienie wniosku o wydanie opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki bez rozpoznania stanowi podstawę do pozostawienia wniosku o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego bez rozpoznania.
Dodatkowo, został wprowadzony przepis upoważniający dla ministra właściwego
do spraw zabezpieczenia społecznego, do określenia, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowych warunków, trybu i sposobu wydania opinii o konieczności sprawowania bezpośredniej opieki,
2) wzorów wniosku o wydanie opinii o konieczności sprawowania bezpośredniej opieki oraz zakresu niezbędnej dokumentacji do jej wydania,
3) terminu, na jaki wydawana jest opinia o konieczności sprawowania bezpośredniej opieki,
4) składu wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, wydającego opinie o konieczności sprawowania bezpośredniej opieki, a także sposobu ich działania,
5) wzorów opinii o konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem
o niepełnosprawności wraz ze wskazaniami, o których mowa w art. 17 ust. 1,
6) trybu przeprowadzania szkoleń i minimów programowych szkoleń dla specjalistów powołanych do zespołów orzekających i wydających opinię o konieczności sprawowania bezpośredniej opieki
- z uwzględnieniem konieczności ujednolicenia sposobu i trybu wydania opinii
w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki oraz konieczności określenia jej zakresu w pięciostopniowej skali.
Możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego oraz określenie wysokości wsparcia dla opiekuna osoby niepełnosprawnej uzależnione zostało od stopnia i zakresu konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad osobą niepełnosprawną z zastosowaniem pięciostopniowej skali, zgodnie z którą im mniej uzyskanych punktów, tym większa niesamodzielność osoby niepełnosprawnej i zwiększona potrzeba sprawowania opieki.
Zgodnie z przepisem przejściowym maksymalna wysokość świadczenia pielęgnacyjnego w poszczególnych latach będzie następująca:
1) w 2014 r. – w wysokości do 900 zł netto (ze składką na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w wysokości 1229 zł),
2) w 2015 r. – w wysokości do 1150 zł netto (ze składką na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w wysokości 1560 zł),
3) w 2016 r. – w wysokości do 1300 zł netto (ze składką na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w wysokości 1775 zł),
Jednocześnie wprowadzone zostało rozwiązanie, zgodnie z którym wysokość świadczenia pielęgnacyjnego nie może być niższa niż 620 zł i wyższa niż 1465 zł. Kwoty
te będą podlegać przeprowadzanej co trzy lata weryfikacji wysokości kwot świadczeń rodzinnych na zasadach określonych w art. 18 i 19 ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Wprowadzony został mechanizm regulujący wysokość świadczenia pielęgnacyjnego. Organ właściwy lub marszałek województwa, biorąc pod uwagę opinię o konieczności sprawowania opieki, określi wysokość świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie wprowadzonego w ustawie mechanizmu, w zależności od ustalonego stopnia, w sposób następujący:
1) pierwszy stopnień – wysokość świadczenia pielęgnacyjnego odpowiada minimalnej kwocie świadczenia pielęgnacyjnego;
2) drugi stopień – wysokość świadczenia pielęgnacyjnego odpowiada minimalnej kwocie świadczenia pielęgnacyjnego powiększonej o 25% różnicy pomiędzy najniższą kwotą świadczenia pielęgnacyjnego a najwyższą kwotą świadczenia pielęgnacyjnego;
3) trzeci stopień – wysokość świadczenia pielęgnacyjnego odpowiada minimalnej kwocie świadczenia pielęgnacyjnego powiększonej o 50% różnicy pomiędzy najniższą kwotą świadczenia pielęgnacyjnego a najwyższą kwotą świadczenia pielęgnacyjnego;
4) czwarty stopień – wysokość świadczenia pielęgnacyjnego odpowiada minimalnej kwocie świadczenia pielęgnacyjnego powiększonej o 75% różnicy pomiędzy najniższą kwotą świadczenia pielęgnacyjnego a najwyższą kwotą świadczenia pielęgnacyjnego;
5) piąty stopień – wysokość świadczenia pielęgnacyjnego wynosi 100% maksymalnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego.
Wysokość kwoty świadczenia pielęgnacyjnego będzie zaokrąglana do pełnych złotych w górę.
Przedstawione powyżej rozwiązanie jest nową koncepcją. Po pierwsze zdecydowanej zmianie podlegać będzie wysokość samego świadczenia. Po drugie zróżnicowanie kwoty świadczenia powodować będzie możliwość dostosowania poziomu wsparcia do adekwatnych potrzeb wynikających z opieki.
Proponowany model zakłada całkowite odejście od dotychczasowego rozwiązania, polegającego na zrównaniu wszystkich beneficjentów świadczenia pielęgnacyjnego
i uzależnieniu jego przyznania wyłącznie od orzeczenia o niepełnosprawności osoby, nad którą sprawują opiekę. Dotychczasowe rozwiązanie nie odpowiada nowoczesnym instrumentom wsparcia, które w swoich założeniach stawiają na indywidualizm pomocy i dostosowanie jej zakresu do realnych potrzeb. Proponowana zmiana jest najskuteczniejszą i najłatwiejszą dla osób pobierających świadczenie pielęgnacyjne. W najmniejszym stopniu nie wpływa również na funkcjonowanie samych osób niepełnosprawnych. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych narzędzi weryfikacji – opracowanych specjalnie dla potrzeb tego konkretnego instrumentu wsparcia – pozwoli w optymalnym zakresie kierować rozwiązania ustawowe.
Świadczenie opiekuńcze przyznawane będzie nie dłużej niż na czas ważności decyzji, dotyczącej oceny zakresu konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad osobą niepełnosprawną. W związku z tym będzie istniała konieczność wystąpienia do organu właściwego z wnioskiem o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na kolejny okres określony w ustawie, z uwagi na potrzebę weryfikacji przez organ właściwy lub marszałka województwa uprawnień do otrzymywania tego świadczenia oraz wysokości tego świadczenia w zależności od ewentualnych zmian w zakresie wykonywanych czynności
w związku z opieką nad osobą niepełnosprawną. Weryfikowalność decyzji jest istotnym narzędziem optymalizującym kierowane wsparcie i ustalanie jego wysokości.
Ponadto, proponowane zmiany polegają na dodaniu art. 17b, zgodnie z którym prawo
do świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje rolnikom, małżonkom rolników lub domownikom sprawującym opiekę nad osobą niepełnosprawną, w sytuacji gdy zaprzestaną oni odpowiednio prowadzenia gospodarstwa rolnego lub wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Fakty te potwierdzane będą odpowiednimi oświadczeniami składanymi przez te osoby pod rygorem odpowiedzialności karnej. Zmiana ta w sposób jednoznaczny ureguluje kwestie prawa rolników do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Ponadto, projekt zakłada okresową weryfikację faktu sprawowania opieki przez stosowanie wywiadu obligatoryjnie co sześć miesięcy . Po pierwsze wywiad przeprowadzany będzie w momencie przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego, a następnie aktualizowany
co sześć miesięcy, jeżeli do końca okresu na który przyznano prawo do tego świadczenia pozostało więcej niż trzy miesiące. Ponadto wywiad będzie mógł zostać przeprowadzony
w każdej sytuacji, w której organ właściwy lub marszałek województwa poweźmie wątpliwości co do spełnienia określonych w ustawie przesłanek. Wywiad przeprowadzany będzie w miejscu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną przez pracownika socjalnego, na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej dla rodzinnego wywiadu środowiskowego. Odmowa lub uniemożliwienie przeprowadzenia wywiadu, a także brak współpracy osoby przy jego przeprowadzaniu mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania wypłaty świadczeń pielęgnacyjnych.
Jednocześnie został rozszerzony katalog podmiotów, które mogą zlecić przeprowadzenie wywiadu o marszałka województwa (i odpowiednio organy przez niego upoważnione), z uwagi na fakt, że jest to organ, który również przeprowadza postępowania w sprawie przyznania świadczeń pielęgnacyjnych.
Ponadto, minister właściwy do spraw rodziny określi, w drodze rozporządzenia wzór wywiadu, kierując się koniecznością ujednolicenia sposobu przeprowadzania wywiadu oraz pozyskania lub weryfikacji niezbędnych informacji.
Koszty obsługi ustalone na podstawie art. 33 ust. 2a zwiększa się o koszty przeprowadzenia wywiadów oraz ich aktualizacji. Ustala się jednocześnie, że koszt przeprowadzenia wywiadu, a także koszt jego aktualizacji wynosi 40 zł. Jest to kwota przyznawana za każdy przeprowadzony wywiad i jego aktualizację.
Zgodnie z proponowanymi rozwiązaniami za osoby pobierające świadczenie tak jak obecnie opłacane byłyby składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe od kwoty otrzymywanego świadczenia.
W związku z nałożeniem na wojewódzkie zespoły do spraw orzekania
o niepełnosprawności nowego zadania, konieczne jest zabezpieczenie dodatkowych środków w budżetach wojewodów, których wysokość powinna uwzględniać planowaną liczbę wydawanych opinii oraz ich koszt wynoszący 9% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim roku, ogłaszanego do celów emerytalnych
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Zmiany dokonane zostały także w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ustawie z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205,
poz. 1585, z późn. zm.), ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U z 2010 r. Nr 113, poz. 759, z późn. zm.), ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.), ustawie z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 728, z późn. zm.), ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7, z późn. zm.). Zmiany te mają na celu dostosowanie przepisów do zmian dokonanych w ustawie
o świadczeniach rodzinnych w związku z nowelizacją, czyli głównie likwidację uregulowań dotychczasowych osób pobierających specjalny zasiłek opiekuńczy. Zmiany w zakresie podstawy składki zdrowotnej mają na celu utrzymanie jej w podobnej wysokości jak dotychczas (kwota odpowiadająca wysokości specjalnego zasiłku opiekuńczego – 520 zł, została zmieniona na kwotę odpowiadającą 85% minimalnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego – 496 zł).
Ponadto, zmiany w z dnia 27 sierpnia 2004 r. ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych mają na celu umożliwienie nieodpłatnego uzyskiwania orzeczeń i zaświadczeń lekarskich wydawanych na życzenie świadczeniobiorcy w związku z wydawaniem opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki.
Zmiany w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych mają na celu umożliwienie zespołom wojewódzkim wydawania opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki. Wiąże się to m.in. z koniecznością wprowadzenia danych osób, w stosunku do których sporządzana będzie opinia, do Elektronicznego Krajowego Systemu Monitoringu Orzekania
o Niepełnosprawności, możliwością kierowania tych osób na badania specjalistyczne
w zespole wojewódzkim oraz zmodyfikowaniem instrumentów służących nadzorowi nad orzekaniem o niepełnosprawności przez objęcie tym nadzorem przedmiotowych opinii. Kwestia nadzoru ma szczególne znaczenie, ponieważ zakłada się możliwość wszczęcia postępowania weryfikacyjnego w przedmiocie zmiany lub uchylenia dotychczasowego orzeczenia w sytuacji, gdy ocena dokonana na potrzeby wydania opinii wskazywać będzie
na nieadekwatność aktualnego stanu naruszenia sprawności organizmu i zakresu związanych
z tym ograniczeń funkcjonalnych do stanu naruszenia sprawności organizmu i ograniczeń funkcjonalnych będących podstawą wydania posiadanego orzeczenia o niepełnosprawności albo o stopniu niepełnosprawności.
Zaświadczenie uprawniające do wydania opinii mogą uzyskać wyłącznie członkowie wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, posiadający zaświadczenie uprawniające do orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności. Zaświadczenie to wydaje Pełnomocnik Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych. Ponadto, Pełnomocnik sprawuje nadzór nad wydawaniem opinii
w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki.
Wydawanie przez wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki dla celów związanych
z ustaleniem prawa do świadczenia pielęgnacyjnego wiąże się z koniecznością zwiększenia środków zaplanowanych w budżecie państwa w części 85/02-32 – Budżety wojewodów, rozdziale 85321 – Zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności.
Projektowane przepisy zawierają również szereg przepisów przejściowych pozwalających na płynne wdrożenie nowego modelu ustalania wysokości świadczenia pielęgnacyjnego bez ryzyka narażenia osób niepełnosprawnych i ich opiekunów na trudności w jego otrzymywaniu po wejściu w życie nowych rozwiązań.
Osobom dotychczas otrzymującym świadczenie pielęgnacyjne i specjalny zasiłek opiekuńczy zachowuje się te uprawnienia do czasu trwania ważności decyzji (w niektórych przypadkach świadczenie pielęgnacyjne przyznane bezterminowo) w dotychczasowej wysokości, z możliwością weryfikacji tego prawa i uzyskania korzystniejszych warunków
w przypadku spełniania nowych zasad. W przypadku złożenia wniosku w okresie, w którym jest ważna dotychczasowa decyzja, organ właściwy lub marszałek województwa ustali prawo do świadczenia pielęgnacyjnego na nowych zasadach. Jeżeli organ właściwy lub marszałek województwa ustali więc, że osobie przysługuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego
na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych w brzmieniu nadanym projektowaną ustawą, czyli na nowych zasadach, decyzje w sprawie ustalenia prawa
do świadczenia pielęgnacyjnego wydane na podstawie przepisów dotychczasowych wygasną.
Wprowadzony został również mechanizm umożliwiający wyrównanie wysokości wypłaconego świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli prawo do świadczenia pielęgnacyjnego zostanie ustalone na podstawie art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych, czyli
z mocą wsteczną. Osobie, która ma zachowane prawo do świadczeń opiekuńczych
i jednocześnie wystąpiła z wnioskiem o ustalenie tego prawa na nowych zasadach, przysługuje wyrównanie za każdy miesiąc w tym okresie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą świadczenia pielęgnacyjnego ustalonego na nowych zasadach, a kwotą otrzymanego dotychczas świadczenia.
Jednocześnie, z uwagi na konieczność wydania przez wojewodów zaświadczeń uprawniających do wydawania opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki, został wprowadzony przepis przejściowy, na podstawie którego do czasu wydania przedmiotowych zaświadczeń, w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, opinia w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki może być wydana przez członków wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, posiadających zaświadczenie uprawniające do orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności, którzy nie posiadają zaświadczenia uprawniającego do wydawania opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki.
Równocześnie organ właściwy lub marszałek województwa w terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy zobowiązany będzie do poinformowania osób otrzymujących świadczenie pielęgnacyjne na podstawie przepisów dotychczasowych m.in.
o warunkach nabywania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, obowiązujących od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Wszystkie te instrumenty mają za zadanie stworzyć optymalne warunki do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego na nowych zasadach
z zachowaniem odpowiedniej ochrony praw nabytych.
Jednocześnie w sprawach o specjalny zasiłek opiekuńczy i w sprawach o świadczenie pielęgnacyjne, do których prawo powstało przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Wejście ustawy w życie
Termin wejścia w życie pozwoli na realizację polityki optymalizacji wysokości świadczeń pielęgnacyjnych i rozpoczęcie w możliwie krótkim terminie zwiększania jego wysokości w kontekście indywidualnych potrzeb wynikających z opieki.
Odrębny termin wejścia w życie poszczególnych przepisów umożliwi sprawną realizację spraw dotyczących specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z faktem, że jest to termin określający koniec okresu zasiłkowego, na który przyznawane jest to świadczenie.
Zgodność z prawem Unii Europejskiej
Problematyka regulowana przez projekt ustawy nie jest objęta przepisami prawa Unii Europejskiej.
Ocena Skutków Regulacji
Podmioty, na które oddziałuje ustawa
Projektowana regulacja będzie oddziaływać na następujące podmioty:
1) osoby uprawnione do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego na podstawie ustawy o świadczeniach rodzinnych;
2) organy jednostek samorządu terytorialnego realizujące zadania w zakresie świadczeń rodzinnych;
3) Wojewódzkie Zespoły ds. Orzekania o Niepełnosprawności;
4) Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Konsultacje społeczne
Projekt założeń zostanie przesłany na podstawie art. 8 ustawy z dnia 6 maja 2005 r. o Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz o przedstawicielach Rzeczypospolitej Polskiej w Komitecie Regionów Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 90, poz. 759) do zaopiniowania przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego, a także do konsultacji z następującymi partnerami społecznymi:
na podstawie art. 19 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854, z późn. zm.):
Forum Związków Zawodowych,
Ogólnopolskim Porozumieniem Związków Zawodowych,
NSZZ ,,Solidarność”;
na podstawie art. 16 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (Dz. U. Nr 55, poz. 235, z późn. zm.):
Pracodawcami Rzeczypospolitej Polskiej,
Konfederacją Lewiatan,
Związkiem Rzemiosła Polskiego,
Związkiem Pracodawców Business Centre Club.
Projekt został udostępniony w Biuletynie Informacji Publicznej Rządowego Centrum Legislacji, zgodnie z § 11a uchwały Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. – Regulamin pracy Rady Ministrów (M.P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.), oraz na stronie internetowej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r.
o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. z 2005 r. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.).
Ponadto projekt zostanie przesłany do organizacji i podmiotów współpracujących
z Ministerstwem Pracy i Polityki Społecznej, które brały udział w dyskusji na temat nowych rozwiązań w zakresie świadczenia pielęgnacyjnego, m.in. Forum Rodzin
Osób Niepełnosprawnych „RodzinyON”, Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Rodzin Osób Niepełnosprawnych „Razem Możemy Więcej”, Stowarzyszenia „Mam Przyszłość”, Fundacji Toto Animo, Stowarzyszenia „Dobra Wola” Stowarzyszenia Opiekunów Osób Niepełnosprawnych ;Stop Wykluczeniom;, Platformy Oburzonych RP – Ruch Oburzonych, Stowarzyszenia „Stop Bezprawiu” .
Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych, w tym budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego
Projektowane regulacje będą miały wpływ na sektor finansów publicznych, w tym
na budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego.
Zakłada się, że liczba świadczeniobiorców w kolejnych latach przeciętnie miesięcznie wyniesie:
- w 2014 r. – 163,5 tys. osób – wzrost o 60 tys. osób w stosunku do dotychczasowych rozwiązań,
- w 2015 r. – 164,5 tys. osób – wzrost o 61 tys. osób, w stosunku do dotychczasowych rozwiązań,,
- w 2016 r. – 168,9 tys. osób – wzrost o 66 tys. osób, w stosunku do dotychczasowych rozwiązań,
- w 2017 r. – 174,2 tys. osób – wzrost o 71 tys. osób, w stosunku do dotychczasowych rozwiązań.
Do oszacowania liczby świadczeniobiorców przyjęto – na podstawie informacji uzyskanych z Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych oraz Departamentu Orzecznictwa Lekarskiego ZUS opierających się na doświadczeniach ze stosowania skali Barthel – że ok. 60% osób legitymujących się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami, otrzyma pozytywną ocenę co do konieczności sprawowania opieki.
Przyjmuje się, że odpowiednio minimalna i maksymalna wartość wsparcia (wysokość świadczenia pielęgnacyjnego oraz koszty składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i zdrowotne) w poszczególnych latach okresu 2014-2017 wyniesie ok.:
- w 2014 r. – 846 zł (minimalna łączenie ze składkami) i 1229 (maksymalna łącznie ze składkami), w tym świadczenie: 620 zł i 900 zł netto,
- w 2015 r. – 846 zł (minimalna łącznie ze składkami) i 1570 (maksymalna łącznie ze składkami), w tym świadczenie: 620 zł i 1150 zł netto,
- w 2016 r. – 846 zł (minimalna łącznie ze składkami) i 1775 (maksymalna łącznie ze składkami), w tym świadczenie: 620 zł i 1300 zł netto,
- w 2017 r. – 846 zł (minimalna łącznie ze składkami) i 2000 (maksymalna łącznie ze składkami), w tym świadczenie: 620 zł i 1465 zł netto.
Szacuje się, że przeciętna wysokość wsparcia (świadczenie pielęgnacyjne i koszty składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i zdrowotne) wyniesie ok.:
- w 2014 r. – 902 zł,
- w 2015 r. – 1040 zł,
- w 2016 r. – 1130 zł,
- w 2017 r. – 1234 zł,
co oznacza, że wydatki na świadczenie pielęgnacyjne i składki społeczne i zdrowotne po zmianach wyniosą:
1) w 2014 r. – 1 769 mln zł – wzrost o 914 mln zł, w stosunku do dotychczasowych rozwiązań;
2) w 2015 r. – 2 053 mln zł – wzrost o 1 164 mln zł, w stosunku do dotychczasowych rozwiązań;
3) w 2016 r. – 2 291 mln zł – wzrost o 1 408 mln zł, w stosunku do dotychczasowych rozwiązań;
4) w 2017 r. – 2 580 mln zł – wzrost o 1 704 mln zł, w stosunku do dotychczasowych rozwiązań.
Ponadto, na koszty ustawy złożą się również wydatki związane z:
- wydawaniem opinii w sprawie konieczności sprawowania opieki,
- przeprowadzaniem wywiadów potwierdzających fakt sprawowania opieki.
Do obliczeń kosztów wydawania opinii w sprawie konieczności sprawowania opieki jako 9% przeciętnego wynagrodzenia przyjęte są dane o planowanej wysokości przeciętnego wynagrodzenia w kolejnych latach okresu 2014-2017 ujęte w projekcie ustawy budżetowej na 2014 rok, które wyniesie odpowiednio 3 884 zł (2014 r.), 4 086 zł (2015 r.), 4 314 zł (2016 r.), 4 555 zł (2017 r.). Tym samym koszt wydania opinii w sprawie konieczności sprawowania opieki dla ww. szacowanej liczby odbiorców w poszczególnych latach okresu 2014-2017 wyniosą:
a) 78 mln zł w 2014 r.,
b) 81 mln zł w 2015 r.,
c) 87 mln zł w 2016 r.,
d) 93 mln zł w 2017 r.
W odniesieniu do kosztów przeprowadzania wywiadów potwierdzających fakt sprawowania opieki, przeprowadzanych zarówno przed wydaniem decyzji (o przyznaniu lub odmowie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego) oraz co 6 miesięcy w trakcie pobierania świadczenia wyliczono, przyjmując koszt wywiadu, stosownie do projektowanych przepisów, w wysokości 40 zł oraz przyjmując przeciętnie przeprowadzenie 2,5 wywiadu do każdego wniosku/decyzji, do wyżej założonej liczby świadczeniobiorców wyniosą:
a) 10,9 mln zł w 2014 r.,
b) 11 mln zł w 2015 r.,
c) 11,2 mln zł w 2016 r.,
d) 11,6 mln zł w 2017 r.
Ponadto, wprowadzenie proponowanych zmian wiązać się będzie z realizacją nowych zadań przez Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych związanych z nadzorem nad wydawaniem w sprawie konieczności sprawowania opieki przez wojewódzkie Zespoły ds. Orzekania o Niepełnosprawności, wydawaniem zaświadczeń oraz szkoleniem członków zespołów orzekających w zakresie nowowprowadzonych rozwiązań. Szacuje się, że wymagać to będzie zwiększenia zatrudnienia w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych o 5 pracowników i kosztem w wysokości 500 tys. zł rocznie.
Łącznie wydatki na realizację znowelizowanych przepisów w zakresie świadczeń pielęgnacyjnych wyniosą ok.:
- w 2014 r. – 1 858 mln zł, w tym skutki zmian oznaczają wzrost wydatków o 914 mln zł, w stosunku do dotychczasowych rozwiązań;
- w 2015 r. – 2 145 mln zł, w tym skutki zmian oznaczają wzrost wydatków o wzrost o 1 201 mln zł w stosunku do dotychczasowych rozwiązań;
- w 2016 r.- 2 389 mln zł, w tym skutki zmian oznaczają wzrost wydatków o 1 445 mln zł w stosunku do dotychczasowych rozwiązań;
- w 2017 r. – 2 685 mln zł, w tym skutki zmian oznaczają wzrost wydatków o 1 741 mln zł w stosunku do dotychczasowych rozwiązań.
Szczegółowe wyliczenia skutków finansowych przedstawione zostały w załączniku nr 1 do uzasadnienia.
Wpływ regulacji na rynek pracy, konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość,
w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw, oraz na sytuację i rozwój regionalny
Ustawa nie wpłynie na rynek pracy, konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw ani na sytuację i rozwój regionalny.
PROPONOWANY PROJEKT USTAWY O SWIADCZENIU PIELĘGNACYJNYM
Projekt z dnia 30 października 2013 r.
Ustawa
z dnia …………….. 2013 r.
o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw )
Art. 1. W ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) świadczenia opiekuńcze: zasiłek pielęgnacyjny oraz świadczenie pielęgnacyjne;”;
2) w art. 3 pkt 16 otrzymuje brzmienie:
„16) rodzinie oznacza to odpowiednio następujących członków rodziny: małżonków, rodziców dzieci, opiekuna faktycznego dziecka oraz pozostające na utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25. roku życia, a także dziecko, które ukończyło 25. rok życia legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością przysługuje świadczenie pielęgnacyjne; do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, a także pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko;”;
3) uchyla się art. 16a;
4) w art. 17:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje:
1) matce albo ojcu,
2) opiekunowi faktycznemu dziecka,
3) osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 135, 154 i 866),
4) innym osobom, na których, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 i 1529), ciąży obowiązek alimentacyjny, a także małżonkom, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności
– jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania bezpośredniej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielniej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.”,
b) uchyla się ust. 1b,
c) po ust. 1b dodaje się ust. 1c–1g w brzmieniu:
„1c. Konieczność sprawowania bezpośredniej opieki organ właściwy lub marszałek województwa ustala na podstawie opinii wydawanej przez wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721, z późn. zm.)).
1d. W przypadku stwierdzenia konieczności sprawowania bezpośredniej opieki wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności określa jej zakres w pięciostopniowej skali.
1e. Opinię w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki wydają członkowie wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności posiadający zaświadczenie uprawniające do wydania opinii.
1f. Zaświadczenie uprawniające do wydania opinii mogą uzyskać wyłącznie członkowie wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności posiadający zaświadczenie uprawniające do orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności.
1g. Zaświadczenie uprawniające do wydania opinii wydaje Pełnomocnik Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych.”,
d) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje w wysokości nie niższej niż 620 zł i nie wyższej niż 1465 zł.”,
e) po ust. 3 dodaje się ust. 3a–3c w brzmieniu:
„3a. Przy ustalaniu wysokości świadczenia pielęgnacyjnego uwzględnia się zakres konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad osobą niepełnosprawną określony w opinii, o której mowa w ust. 1c.
3b. W przypadku gdy opinia w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki, została ustalona co do zakresu w:
1) pierwszym stopniu wysokość świadczenia pielęgnacyjnego odpowiada najniższej kwocie świadczenia pielęgnacyjnego;
2) drugim stopniu wysokość świadczenia pielęgnacyjnego odpowiada najniższej kwocie świadczenia pielęgnacyjnego, powiększonej o 25% różnicy pomiędzy najwyższą a najniższą kwotą świadczenia pielęgnacyjnego;
3) trzecim stopniu wysokość świadczenia pielęgnacyjnego odpowiada najniższej kwocie świadczenia pielęgnacyjnego, powiększonej o 50% różnicy pomiędzy najwyższą a najniższą kwotą świadczenia pielęgnacyjnego;
4) czwartym stopniu wysokość świadczenia pielęgnacyjnego odpowiada najniższej kwocie świadczenia pielęgnacyjnego, powiększonej o 75% różnicy pomiędzy najwyższą a najniższą kwotą świadczenia pielęgnacyjnego;
5) piątym stopniu wysokość świadczenia pielęgnacyjnego odpowiada najwyższej kwocie świadczenia pielęgnacyjnego.
3c. Wysokość świadczenia pielęgnacyjnego ustalanego w sposób określony w ust. 3b zaokrągla się do pełnych złotych w górę.”,
f) w ust. 5:
– w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) ma ustalone prawo do świadczenia pielęgnacyjnego;”,
– w pkt 2 uchyla się lit. a,
– pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4) członek rodziny osoby sprawującej opiekę ma ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, lub świadczenia pielęgnacyjnego;
5) na osobę wymagającą opieki jest ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, lub prawo do świadczenia pielęgnacyjnego;”;
5) po art. 17a dodaje się art. 17b w brzmieniu:
„Art. 17b. 1. W przypadku, gdy o świadczenie, pielęgnacyjne ubiegają się rolnicy, małżonkowie rolników lub domownicy, świadczenie to przysługuje odpowiednio:
rolnikom w przypadku zaprzestania prowadzenia przez nich gospodarstwa rolnego,
małżonkom rolników lub domownikom w przypadku zaprzestania prowadzenia przez nich gospodarstwa rolnego albo wykonywania przez nich pracy w gospodarstwie rolnym.
2. Zaprzestanie prowadzenia gospodarstwa rolnego lub zaprzestanie wykonywania pracy
w gospodarstwie rolnym, o których mowa w ust. 1, potwierdza się stosownym oświadczeniem złożonym pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.”.”;
6) po art. 22a dodaje się art. 22b w brzmieniu:
„Art. 22b. 1. Rada Ministrów może przyjąć rządowy program, mający na celu ochronę lub wsparcie rodzin.
2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki realizacji programu, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę zapewnienia jego efektywności.”;
7) w art. 23:
a) ust. 4aa otrzymuje brzmienie:
„4aa. Ustalając prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, organ właściwy lub marszałek województwa zwraca się do kierownika ośrodka pomocy społecznej o przeprowadzenie wywiadu w celu potwierdzenia faktu sprawowania opieki.”,
b) po ust. 4aa dodaje się ust. 4ab4ag w brzmieniu:
„4ab. Wywiad, o którym mowa w ust. 4aa, przeprowadza pracownik socjalny na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej dla rodzinnego wywiadu środowiskowego.
4ac. Wywiad, o którym mowa w ust. 4aa, przeprowadzany jest w miejscu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną.
4ad. Minister właściwy do spraw rodziny określi, w drodze rozporządzenia, wzór wywiadu, o którym mowa w ust. 4aa, kierując się koniecznością ujednolicenia sposobu przeprowadzania wywiadu oraz pozyskania lub weryfikacji niezbędnych informacji.
4ae. Aktualizację wywiadu, o którym mowa w ust. 4aa, przeprowadza się co 6 miesięcy, jeżeli do końca okresu, na który ustalone zostało prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, pozostało więcej niż 3 miesiące, oraz w każdej sytuacji, gdy zaistnieją wątpliwości co do spełnienia warunków, o których mowa w art. 17.
4af. Odmowa lub uniemożliwienie przeprowadzenia wywiadu, a także brak współudziału osoby przy jego przeprowadzaniu mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania wypłaty świadczeń pielęgnacyjnych.
4ag. Przepisy ust. 4aa i 4ab stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy organ właściwy lub marszałek województwa upoważnił do prowadzenia postępowania w sprawie świadczeń rodzinnych odpowiednio kierownika ośrodka pomocy społecznej lub innej jednostki organizacyjnej gminy, a także inną osobę na wniosek kierownika ośrodka pomocy społecznej lub innej jednostki organizacyjnej gminy lub dyrektora, jego zastępcę lub innego pracownika regionalnego ośrodka polityki społecznej albo innego pracownika urzędu marszałkowskiego.”,
c) po ust. 4c dodaje się ust. 4ca–4ce w brzmieniu:
„4ca. Jeżeli organ właściwy lub marszałek województwa po otrzymaniu wniosku o świadczenie pielęgnacyjne ustalił, że zostały spełnione warunki do przyznania prawa do tego świadczenia, kieruje do wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności wniosek, wraz z niezbędną dokumentacją, o wydanie opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności wraz ze wskazaniami, o których mowa w art. 17 ust. 1.
4cb. Wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności w terminie 30 dni, a w sprawach szczególnie skomplikowanych w terminie 60 dni od otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 4ca, wydaje opinię w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki i przekazuje ją organowi właściwemu lub marszałkowi województwa. Opinia może zostać przekazana w formie elektronicznej.
4cc. Jeżeli dołączona do wniosku dokumentacja, o której mowa w ust. 4ca, jest niewystarczająca do wydania opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki, przewodniczący wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności może żądać, w formie pisemnej, bezpośrednio od osoby ubiegającej się o świadczenie pielęgnacyjne jej uzupełnienia oraz wyznacza termin złożenia brakującej dokumentacji z pouczeniem, że nieuzupełnienie jej w określonym terminie spowoduje pozostawienie wniosku o wydanie opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki bez rozpoznania. O pozostawieniu wniosku o wydanie opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki bez rozpoznania wojewódzki zespół zawiadamia organ właściwy lub marszałka województwa.
4cd. Pozostawienie wniosku o wydanie opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki bez rozpoznania stanowi podstawę do pozostawienia wniosku o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego bez rozpoznania.
4ce. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki, tryb i sposób wydania opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki;
2) wzór wniosku o wydanie opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki oraz zakres niezbędnej dokumentacji do jej wydania;
3) termin, na jaki wydawana jest opinia w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki;
4) skład wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności wydającego opinie w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki, a także sposób jego działania;
5) wzór opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności wraz ze wskazaniami, o których mowa w art. 17 ust. 1;
6) tryb przeprowadzania szkoleń i minima programowe szkoleń dla członków wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności wydających opinie w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki
– kierując się koniecznością zapewnienia jakości, ujednolicenia sposobu i trybu wydania opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki oraz uwzględniając konieczność określenia jej zakresu w pięciostopniowej skali.”,
d) uchyla się ust. 4e–4g,
e) po ust. 4g dodaje się ust. 4h w brzmieniu:
„4h. Wywiadu, o którym mowa w ust. 4aa, nie przeprowadza się w sytuacji gdy organ właściwy lub marszałek województwa ustali, że nie zostały spełnione warunki do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, z wyłączeniem faktu sprawowania opieki i określenia zakresu konieczności sprawowania bezpośredniej opieki.”;
w art. 24:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Prawo do zasiłku pielęgnacyjnego ustala się na czas nieokreślony, chyba że orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony. W tym przypadku prawo do zasiłku pielęgnacyjnego ustala się do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności orzeczenia.”,
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego ustala się do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki, nie dłużej jednak niż do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.”;
9) w art. 27 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W razie zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego przysługującego więcej niż jednej osobie sprawującej opiekę nad osobą lub osobami wymagającymi opieki przyznaje się tylko jedno świadczenie osobie, która pierwsza złożyła wniosek.”;
10) w art. 33 po ust. 2a dodaje się ust. 2ab i 2ac w brzmieniu:
„2ab. Koszty obsługi, ustalone na podstawie ust. 2a, zwiększa się o koszty przeprowadzenia: wywiadu oraz jego aktualizacji, o których mowa w art. 23 ust. 4aa
i 4ae.
2ac. Ustala się, że koszt przeprowadzenia wywiadu, a także koszt jego każdorazowej aktualizacji wynosi po 40 zł.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 po ust. 1a dodaje się ust. 1b i 1c w brzmieniu:
„1b) Wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności stanowi wyodrębnioną komórkę organizacyjną w urzędzie obsługującym wojewodę, podległą bezpośrednio wojewodzie.
1c) Wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności jest organem właściwym do rozpatrywania skarg dotyczących zadań lub działalności powiatowych zespołów do spraw orzekania o niepełnosprawności.”;
2) w art. 6a po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
„5. Przewodniczącego wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności powołuje i odwołuje wojewoda po zasięgnięciu opinii Pełnomocnika.
6. Przewodniczącego powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności powołuje i odwołuje starosta po zasięgnięciu opinii wojewody.”;
3) w art. 6b wprowadza się następujące zmiany:
a) w ust. 3:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„W orzeczeniu powiatowego zespołu ustala się niepełnosprawność albo stopień niepełnosprawności wraz ze wskazaniami dotyczącymi w szczególności:”,
– po pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:
„10) prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju.”,
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności ustala się tylko jeden stopień niepełnosprawności.”;
4) w art. 6b1 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W wojewódzkim zespole przeprowadza się specjalistyczne badania, w tym psychologiczne, zwane dalej „badaniami”, osób ubiegających się o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności albo o opinię w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki zwanej dalej „opinią w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki”, na podstawie skierowań wystawionych odpowiednio przez lekarzy lub psychologów członków zespołów orzekających o niepełnosprawności.”,
b) w ust. 4 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) miejsce stałego pobytu w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych albo miejsce pobytu osób, o których mowa w art. 6 ust. 3;”,
c) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Wojewódzki zespół jest uprawniony do przetwarzania danych osobowych osób badanych w celu wydania orzeczenia o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności, lub opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki.”;
5) w art. 6c wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Pełnomocnik sprawuje nadzór nad orzekaniem o niepełnosprawności i o stopniu niepełnosprawności oraz wydawaniem opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki.
2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, polega na:
1) kontroli orzeczeń co do ich zgodności z zebranymi dokumentami lub przepisami dotyczącymi orzekania o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności albo opinią w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki;
2) kontroli prawidłowości i jednolitości stosowania przepisów, standardów i procedur postępowania w sprawach dotyczących orzekania o niepełnosprawności i o stopniu niepełnosprawności oraz wydawania opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki;
3) szkoleniu członków wojewódzkich zespołów;
4) udzielaniu wyjaśnień w zakresie stosowania przepisów regulujących postępowanie w sprawach dotyczących orzekania o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności oraz w zakresie stosowania przepisów regulujących wydawanie opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki.”,
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a3e w brzmieniu:
„3a. Jeżeli w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, Pełnomocnik stwierdzi, że istnieje uzasadniona wątpliwość co do zgodności wydanego orzeczenia ze stanem zdrowia lub ograniczeniami w wypełnianiu ról społecznych osoby posiadającej orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, ustalonymi w związku z wydawaniem opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki, może zwrócić się do właściwego organu o jego uchylenie lub zmianę.
3b. Uchylenie lub zmiana orzeczenia nie wymaga zgody osoby posiadającej orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności i może nastąpić na ich niekorzyść.
3c. W postępowaniu o uchylenie lub zmianę orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności organ właściwy ustala niepełnosprawność albo stopień niepełnosprawności i wskazania, o których mowa w art. 6b ust. 3, stosownie do naruszonej sprawności organizmu i ograniczeń w wypełnianiu ról społecznych osoby orzekanej ustalonych w związku z wydawaniem opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki.
3d. Jeżeli osoba posiadająca orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności odmówi udziału w postępowaniu o uchylenie lub zmianę orzeczenia, organ właściwy przeprowadza postępowanie w oparciu o dokumentację zebraną w związku z wydawaniem opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki.
3e. Postępowanie o uchylenie lub zmianę orzeczenia organ właściwy może również wszcząć z własnej inicjatywy, jeżeli poweźmie wątpliwości co do zgodności wydanego orzeczenia ze stanem zdrowia lub ograniczeniami w wypełnianiu ról społecznych osoby posiadającej orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, w związku z wydawaniem opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki.”,
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Wojewoda pełni nadzór nad powiatowymi zespołami za pośrednictwem wojewódzkiego zespołu. Przepisy ust. 2–3e, ust. 4 pkt 1 i 4 oraz ust. 5 stosuje się odpowiednio.”;
6) w art. 6d wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Tworzy się Elektroniczny Krajowy System Monitoringu Orzekania o Niepełnosprawności, zwany dalej „systemem”, w którym przetwarza się dane w celu usprawnienia i podniesienia jakości orzekania o niepełnosprawności oraz realizacji zadań przez zespoły orzekające o niepełnosprawności.”,
b) w ust. 3 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) osób w stosunku do których ustalana jest konieczność sprawowania bezpośredniej opieki,”,
c) w ust. 4:
– w pkt 1 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) adres miejsca stałego pobytu w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych,”,
– w pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
„6) dane dotyczące daty i rodzaju wydanej opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki oraz okresu, na jaki została wydana.”.
Art. 3. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w pkt 2 lit. w otrzymuje brzmienie:
„w) wójt, burmistrz lub prezydent miasta w stosunku do osób otrzymujących świadczenie pielęgnacyjne na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych,”;
2) w art. 6:
a) ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. Za osobę pobierającą świadczenie pielęgnacyjne wójt, burmistrz lub prezydent miasta opłaca składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od podstawy odpowiadającej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego przysługującego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych przez okres niezbędny do uzyskania 25letniego okresu ubezpieczenia (składkowego i nieskładkowego), z zastrzeżeniem art. 87 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn. zm.)).”,
b) ust. 2c otrzymuje brzmienie:
„2c. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta, jeżeli wypłaca osobie świadczenie pielęgnacyjne, może wystąpić do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o udzielenie informacji o przebiegu ubezpieczenia oraz za jaki okres za tę osobę powinien opłacać składkę na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.”;
3) w art. 16 ust. 6b otrzymuje brzmienie:
„6b. Składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób pobierających świadczenie pielęgnacyjne na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych finansuje w całości wójt, burmistrz lub prezydent miasta.”;
4) w art. 18 ust. 5a otrzymuje brzmienie:
„5a. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób pobierających świadczenie pielęgnacyjne na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych stanowi kwota tego świadczenia.”.
Art. 4. W ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych
(Dz. U. z 2013 r. poz. 907, 984 i 1047) w art. 4 w pkt 3 po lit. l dodaje się lit. m
w brzmieniu:
„m) usługi medyczne z zakresu badań lekarskich świadczone przez lekarzy oraz oceny sporządzane przez psychologów, pedagogów, pracowników socjalnych i doradców zawodowych na potrzeby orzekania o niepełnosprawności i o stopniu niepełnosprawności oraz opinie o konieczności sprawowania bezpośredniej opieki wydawane na podstawie przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.”.
Art. 5. W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182 i 509) w art. 37 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W przypadku zbiegu uprawnień do zasiłku stałego i renty socjalnej, świadczenia pielęgnacyjnego lub dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania, zasiłek stały nie przysługuje.”.
Art. 6. W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 r. poz. 674, 675 i 829) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 2 lit. j otrzymuje brzmienie:
„j) nie pobiera, na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, świadczenia pielęgnacyjnego lub dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania,”;
2) w art. 104 w ust. 1 w pkt 3 lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) pobierających, na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, świadczenie pielęgnacyjne lub dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka,”.
Art. 7. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) orzeczenia o zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz inne orzeczenia i zaświadczenia lekarskie wydawane na życzenie świadczeniobiorcy, jeżeli nie są one związane z dalszym leczeniem, rehabilitacją, niezdolnością do pracy, kontynuowaniem nauki, uczestnictwem dzieci, uczniów, słuchaczy zakładów kształcenia nauczycieli i studentów w zajęciach sportowych i w zorganizowanym wypoczynku, a także jeżeli nie są wydawane dla celów pomocy społecznej, wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, orzecznictwa o niepełnosprawności, wydawania opinii w sprawie konieczności sprawowania bezpośredniej opieki, uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego lub ustalenia przyczyn i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy w rodzinie;”;
2) w art. 66 w ust. 1 pkt 28 otrzymuje brzmienie:
„2 osoby pobierające dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania, przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, niepodlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu;”;
3) w art. 68 w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) osobę, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1–4, stanowi kwota odpowiadająca 85% minimalnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego przysługującego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.”;
4) w art. 73 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 28 i 28a, obejmuje okres od dnia przyznania świadczenia pielęgnacyjnego lub dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania do dnia utraty prawa do ich pobierania;”;
5) w art. 81:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Podstawę wymiaru składek dla osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 2 i 4, stanowi kwota odpowiadająca 85% minimalnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego przysługującego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.”,
b) w ust. 8:
– pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1720, jest kwota odpowiadająca 85% minimalnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego przysługującego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych;”,
– pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 28 i 31, jest kwota odpowiadająca 85% minimalnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego przysługującego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych;”,
– pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:
„10) osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 32 i 32a, jest kwota odpowiadająca 85% minimalnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego przysługującego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych;
11) osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 33, jest kwota odpowiadająca kwocie faktycznie otrzymanych alimentów, nie wyższa jednak od 85% minimalnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego przysługującego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych;”,
c) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne dla osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. f i pkt 21, z wyłączeniem osób duchownych będących podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych lub zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób duchownych, jest kwota odpowiadająca 85% minimalnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego przysługującego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.”.
Art. 8. W ustawie z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. Nr 85, poz. 728, z późn. zm.)) w art. 4 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) osoby, które otrzymują świadczenie pielęgnacyjne z właściwego organu realizującego zadania w zakresie świadczeń rodzinnych jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej lub rentę socjalną z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub innego organu emerytalnorentowego;”.
Art. 9. W ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r. poz. 1228 i 1548) w art. 2 w pkt 12 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„12) rodzinie oznacza to odpowiednio następujących członków rodziny: rodziców osoby uprawnionej, małżonka rodzica osoby uprawnionej, osobę, z którą rodzic osoby uprawnionej wychowuje wspólne dziecko, pozostające na ich utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25. roku życia oraz dziecko, które ukończyło 25. rok życia otrzymujące świadczenia z funduszu alimentacyjnego lub legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością przysługuje świadczenie pielęgnacyjne, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, a także osobę uprawnioną; do rodziny nie zalicza się:”.
Art. 10. Maksymalna wysokość świadczenia pielęgnacyjnego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, wynosi odpowiednio:
1) 900 zł
|
|
